Fotočipovi

U digitalnim fotoaparatima rabi se nekoliko tipova CCD i CMOS uređaja i
premda se oni ne razlikuju u temeljnom načelu rada, razlikuju se načinom
skupljanja uhvaćenih informacija. U CCD-ima se signal svakog senzora mora
očitati serijski, jedan za drugim.

Slika se, dakle, zapravo skenira po cijeloj površini. Prije novog
osvjetljavanja valja prikupiti sve podatke. CMOS uređaji su ožičeni
drukčije: svaki se senzorski element može očitavati zasebno ― kažemo da su
adresabilni po x i y osi ― pa do svakog stižemo zadajući njegove koordinate
u mreži. Zbog tog se svojstva CMOS senzori mogu koristiti u različite svrhe,
ne samo za snimanje fotografija, nego i za mjerenje ekspozicije pa čak i
autofokusiranje.

Manja svestranost CCD-a nadoknađena je njihovom jednostavnošću, stoga i
jeftinijom proizvodnjom, ali i mnogo čistijim signalom koji se lakše
obrađuje od onoga iz CMOS senzora. U digitalnim fotoaparatima CMOS ima
prednost jer radi na jedinstvenom, niskom naponu, dok CCD uređaji uvijek
rabe više i promjenjive napone.

Sadržaj preuzet iz knjige “Digitalna fotografija” (Tom Ang), © Dorling
Kindersley 2002. / Znanje 2003.